Letztens was ick mit den Nachtwächter in Askendörp unnerwängs. Oabends üm 8 Uhr güng dat los. Treffen was bi de Amanduskärke.
Dor wachtete de Nachtwächter all up us: Licht tau erkennen in sin langet Gewand un den groten schwatten Haut, mit dat Nachthorn inne Hand un mit de Hellebarde bewaffnet.
Un dann güng dat ok all los: Tauerst güng dat üm use olle Amanduskaerke. De is ja nu all öwer dusend Joahr old un ein wichtiget Denkmol in use Stadt.
Öwer den ollen Maerkplatz güng dat in de Kolpingstroate. Man kann sück nich vörstellen, wovull Handwerksbetriebe dat freuer hier in usen Ort gav. Up de ollen Fotos kann man sein, wo dicht gedrängt de Hüser freuer stünnen.
Dat is ja vandoage ein bitken anners.
Bin Altenkamp was natürlich masse tau vertellen. Vor allem de frömden Touristen wassen besünners interessiert. Den Park wullen se sück noch genauer innen Hellen bekieken.
Inne Michaeliskapelle un bit Kriegerdenkmoal wött eine dat doch rein mulmig taumäute; wat haeb wi ein Glück, dat wi de Kriege nich mitmoaken brukten. De Generation vör us is doch üm manches bedroagen wörden.
As wi nu fast bi use Hus vörbikamen, – wi wan bis nu all 1 1/2 Stunnen löpp- wull ik mi gern eben stillkes verabschieden, aber de Nachtwächter men, ik schull doch noch man eben wider mitgoan. Un dat haev sück lohnt: Heinrich Middendorf, Heimathof, ik künn ok hier noch ne Menge lern. Annen Kaerkhoff langes güng dat wer no de Amanduskaerke taurügge. So schlot sück de Kreis.
So wött man doch immer noch mehr tau’n Askendörper.
Angela Klaßen
