HBV- Faohrt 2017 nao Stralsund un Rügen

1.Mit den HBV van Askendörp up Tour,
dat is immer ein grot Vergneugen pur.
So güng dat düt Jaohr non nen Osten hin,
Stralsund un Rügen, dat kam de Vorstand innen Sinn.

2. Frau güng dat los mit den VLL-Bus, an’t Stür Peter Müller,
de was as Föhrer weer den totalen Knüller.
Sicher chauffierde hei us dör de Gägend,
tauverlässig, ortskundig, ok maol up Schleichwägen.

3. Pünktlich kamen wi in Stralsund an,
van baoben kam Rägen, worvör kieneine wat kann.
Innen Haofen wi direkt in’t Ozeanum kamen,
Meere , Fischke, Vögels, wi van allem nen Indruck mitnahmen.
Jeder sach nu dütlich: Use Umwelt de litt,
will wi use Erde noch retten, dann wöt dat Tiet!

4. In’t Hotel „Arcona Baltric“ was alles wunnerbaor,
fein Zimmer, fein Äten, Service rundüm, dat was ja wall klaor.
Aobends de Schlacht an’t lange Büfet,
Mörgens gemütlichet Frühstück, alles o.k.
Un well bange was, dat hei sück noch Geld müss leinen,
künn sück als Putzfrau noch 5 Euro tauverdeinen.

5. Saotedogs folgde de grote Rügenrundfaohrt,
Rügen, dat is ne Rieseninsel van besünnerer Aort.
Roland Müller för us nu de Führung öwernahm,
Fröndlich un verdammt schlau he us allen vörkam.
He wüss öwer de ganze Insel Bescheid,
bliv us ein Rätsel, worher he dat aale weit.
Sogaor dat Weer hae hei innen Griff:
Rägen was ansegg, man de kam nich.
Heelen Dag de Sünne scheen,
mojer kann sunne Rundfaohrt nich wän.

6. Sönndag in Stralsund, dor stünn de Roland as Herr von Schill
in moiste Soldaotenuniform un vertellde us dat heele Spill,
van sine grausige Läbensgeschichte, bis hin tau sin Doot,
innen tapferen Kampf un tauletzt ohne Kopp.
Hei führde us dör de ganze Stadt,
ne Kollegin as feine Koopmannsdame üm holpen haev.
So lerden wi de olle Hansestadt Stralsund kennen,
jedet Hus künn he us besünners benennen.

7. Üm Middag güng dat dann up de lange Heimreise.
Man mit dat lange Sitten innen Bus, hae Peter doch noch Mileid mit us:
Hei führde us noch in den Erdbeerhof,
Äten un Drinken, Vergneugen ganz groot.
Üm half tweeie schull dat dann widergaon,
bloß Annelen hae dat vör Kauken un Marmeladen de Orientierung verschlaon.
Gottseidank haev Uli er dann funnen
Un wi nu endlich widerföhrn kunnen.
In Askendörp ankaomen röben aale in einen Ton:
Grooten Dank an de Organisation!
Weer was dat ne heller moje Faohrt,
net as vöriget Jaohr, deselbe Aort.

Autorin: Angela Klaßen

Comments are closed.

Post Navigation